3.
Moje duszpasterstwo w Tokio.
Zawsze interesowałem się duszpasterstwem bezpośrednim i od dawnych lat
pragnąłem zostać proboszczem. Ta łaska jednak nie była mi dana. Mimo to w miarę
możliwości starałem się pomagać w pracy kościelnej, odprawiając Msze dla
wiernych, słuchając spowiedzi, czy to w kościele, czy też u Sióstr zakonnych,
oraz udzielając rekolekcji. Pomoc w duszpasterstwie wzrosła począwszy od lat
90, kiedy zamieszkałem w rezydencji przy kościele św. Ignacego w Tokio.
W ostatnich latach przed wojną na Pacyfiku, która rozpoczęła się atakiem
lotnictwa japońskiego na bazę amerykańską na Hawajach 8 grudnia 1941r.,
założono duszpasterstwo w pobliżu Wyższej Szkoły (dzisiejszy Uniwersytet
Sophia) i wybudowano mały kościół pod wezwaniem św. Teresy. Po zakończeniu
wojny nastąpił wielki przełom w rozwoju chrześcijaństwa i nastawieniu do
religii ludzi w Japonii. Jezuici wybudowali nowy kościół pod wezwaniem św.
Ignacego w sąsiedztwie uniwersytetu. Biorąc pod uwagę położenie w centrum
miasta i wygodna komunikację, kościół przyciągał ludzi, tak że
obecnie parafia św. Ignacego liczy ok
12 tysięcy wiernych i jest najliczniejsza w całym kraju. (Poprzednio przodowało
miasto Nagasaki). Wybudowany kościół, częściowo konstrukcji drewnianej,
przetrzymał 40 lat; dwa razy był
remontowany. Ze względu na trzęsienia ziemi trzeba było pomyśleć o budowie
nowego kościoła, którą ukończono w r. 1995 i jego konsekracji dokonał arcybiskup
tokijski Piotr Shrayanagi w nastepnym roku. Napływ ludzi przyczynił się do
rozwoju pracy duszpasterskiej, którą obecnie sprawuje 10 ksieży. Oprócz Mszy św.
i spowiedzi w dnie powszednie i niedziele prowadzi się liczne kursy
katechetyczne, przygotowanie do chrztu św., kursy przedmałżeńskie, poradnie
rodzinne, dialogi międzyreligijne,- jednym słowem działalność na szeroką skalę.
Na Mszę św. w dni powszednie przychodzi ok 500 osób, a w niedzielę ponad 2
tysiące. Przestrzega się ustalonych godzin, toteż ludzie, którzy w swoim
kościele nie mają Mszy, czy okazji do spowiedzi, spokojnie udają sie do św.
Ignacego, pewni, że tutaj zaspokoją swoje potrzeby religijne. Ja też włączając
się do duszpasterstwa ogólnego, objąłem codziennie Msze św. o godz. 6 rano i
odprawiam je już przez 12 lat. Każdego dnia mam krótką homilię; frekwencja:
30-40 osób. Poza tym od czasu do czasu jestem proszony o dodatkową Mszę w
niedzielę, słucham również spowiedzi. -Do tego dołącza się praca w
Dzuszpasterstwie Polaków, o czym będzie mowa w oddzielnym rozdziale.
|