Koyo Emma w latach 1994-1996 pracował w Urzędzie Miasta i Gminy w Myślenicach. O tym, jak do tego doszło i co wyniknęło z tego dla mieszkańców Myślenic, rozmawiała z Koyo Małgorzata Suzuki.

Po co cię tam wysłano?
Urząd Miejski w Natasho chciał dotrzymać warunków porozumienia. Moim zadaniem było podsunięcie obu stronom pomysłów wspólnych działań.

Czy znałeś język polski?
W Japonii zdążyłem wziąć prywatne lekcje tylko przez trzy tygodnie. A później w Polsce uczyłem się waszego języka jedynie podczas kontaktów z Polakami. Na początku było mi bardzo trudno.

Jakie projekty udało ci się zrealizować?
Pokaz gry na taiko (bębny japońskie - przypis M.S.) w wykonaniu japońskich artystów.
Moim pomysłem było też zaproszenie do Polski kilku Japonek z Natasho. Przez 10 dni mieszkały one z polskimi rodzinami w Myślenicach i poznawały codzienne życie. Przy okazji zwiedziły Kraków, Wieliczkę i Zakopane. 

A czym zajmowałeś się na co dzień?
W liceum w Myślenicach uczyłem japońskiego. Na początku miałem 100 osób. Do końca wytrwało 50. Uczyłem też japońskiego w domu kultury.  Także tam raz w tygodniu wygłaszałem prelekcje na temat Japonii, jej kultury, sztuki, religii, historii. Miałem bardzo dużo materiałow pomocniczych z urzędu w Natasho. Skrypty do nauki japońskiego dostarczył mi również urząd w Natasho.

Czyli jest szansa, że na ulicy w Myślenicach można przypadkowo spotkać kogoś, kto mówi po japońsku?
Mam taką nadzieję.

Czy uczyłeś wszystkich trzech alfabetów japońskich?
Tylko hiragany i katakany. Ale moi uczniowie umieli zapisać swoje imiona odpowiednio dobranymi znakami kanji. Potem robiliśmy pieczątki, rzeźbiąc w drewnie te znaki. Poza tym prowadziłem lekcje kaligrafii. Plon tych zajęć dwa razy w roku prezentowałem w formie wystawy. 

Czy zdjęcia, które mi teraz pokazujesz, przedstawiają może ogród japoński w Myślenicach?
Właśnie. Chciałem jeszcze powiedzieć, że udało mi się na dziedzińcu Urzędu Miasta i Gminy w Myślenicach założyć ogród japoński. Pomagali mi w tym uczniowie myślenickiego liceum. 

Skąd wiedziałeś, jak się do tego zabrać?
Bardzo lubię ogrody japońskie i gdy uczyłem się w kolegium, interesowałem się tym tematem.

Jakie rośliny znajdują się w ogrodzie japońskim w Myślenicach?
Wykorzystałem rosnące na dziedzińcu urzędu wierzby. A poza tym posadziłem krzewy hortensji, miniaturowe klony, paprocie, mech. 

Widzę na zdjęciach kamienne latarnie. Czy sprowadziłeś je z Japonii?
Wszystko wykonane zostało w Polsce według moich pomysłów. Miał być jeszcze pawilon herbaciany, ale otrzymałem za mały budżet.

Czym się zajmujesz obecnie w Japonii?
Pomagam ojcu w zakładzie szewskim. Projektuję, robię i naprawiam obuwie.

Zatem, jeśli ktoś z Polaków zawita do ciebie i powie po polsku, że na przykład chce podzelować buty, to będziesz wiedział o co chodzi?
Oczywiście. 

Czy utrzymujesz kontakty ze znajomymi z Myślenic?
Tak. Wymieniamy e-maile. Poza tym czasami jeżdżę do Polski i wtedy ich odwiedzam.

Jakie wrażenie wywarł na ciebie pierwszy pobyt w Polsce?
Wszystko było w porządku. Nie mogłem tylko przyzwyczaić się do polskiego stylu jedzenia. Brakowało mi zwłaszcza warzyw.

Czy mógłbyś na stałe zamieszkać w Polsce?
Czemu nie. Dużo jeździłem po Polsce. Wiele miast bardzo mi się podobało. Zwłaszcza Wrocław, Sandomierz, Warszawa. Mógłbym też wtedy do woli chodzić do teatru.  Odpowiadają mi też stosunki międzyludzkie - ciepłe i serdeczne. Japończycy  w kontaktach zachowują dystans.

Czy masz w domu jakieś pamiątki z Polski?
Owszem.Witraże, które otrzymałem od burmistrza Myślenic na zakończenie pobytu w Polsce i mnóstwo wspomnień, które na zawsze zachowam w pamięci.

Cieszę się, że mogłam ciebie poznać. Myślę, że masz powody do ogromnej satysfakcji z tego, co zrobiłeś dla przybliżenia Japonii Polakom. 

Do Koyo można napisać: koyo_trinite@yahoo.co.jp
Adres i telefon do zakładu szewskiego, w którym pracuje Koyo, znajdują się na stronie internetowej: http://www.ne.jp/asahi/mr.ema/comfort
 
Strona internetowa Koyo Emmy poświęcona ogrodowi: http://www.ne.jp/asahi/mr.ema/comfort/ogrodjaponski.htm